Rytuał "Ha" - gromadzenie nadmiaru many.
Kahuni przed modlitwą do Wyższego Ja (nadświadomość) gromadzili energie poprzez głębokie oddychanie.
Z książki W.Glover "Teoria i praktyka huny":
Ważne są dwa momenty wspólne. Po pierwsze - mocny wysiłek mentalny w celu
Wyobrażenia sobie, że się jest ładowanym energię. Po drugie - ćwiczenia oddechowe lub aktywność fizyczne, która automatycznie wywołuje intensywne oddychanie.
Kiedy kapłani Wiedzy chcieli uzyskać przeładowania siłą życiową, oddychali głęboko i wyobrażali sobie wizualnie siłę życiową wzrastającą, jak woda w fontannie, coraz wyżej, aż do przelania się. Podświadomość wie, jak gromadzić energię życiową. Jest to bowiem Jej zwykła praca. Robi ona to za każdym razem, gdy wstajesz, lub siadasz, czytelniku.
Oddychanie jest dla niższej jaźni czynnością automatyczną, kiedy więc zaczynamy
oddychać świadomie, wolno i głęboko, wywiera to wrażenie na niższej jaźni. Zwraca ona wówczas wielką uwagę na myśli i życzenia świadomości. A kiedy już pozyskamy uwagę niższej Jaźni, wyjaśniamy jej po prostu, czego od niej chcemy i prosimy o wykonanie tego. Zanim zacznie się gromadzić nadzwyczajny ładunek siły życiowej, najlepiej jest zrelaksować się. Posiedź lub poleź spokojnie przez chwilę i spróbuj uspokoić umysł. Jest to najważniejsze, ponieważ musisz sobie zapewnić współpracę niższej Jaźni w celu otrzymania ładunku energii. Niższa jaźń nie będzie zwracać uwagi na twoje żądania, jeżeli umysł twój zajęty jest myślami o interesach lub sprawach domowych. Gdy wyciszysz umysł, powiedz swojemu niższemu Ja, że chcesz zgromadzić ładunek siły życiowej i potrzebna ci Jest Jego współpraca. Mów do niego tak. Jak gdybyś mówił do dziecka. Następnie powiedz sobie to, co w istocie mówisz swojej niższej jaźni: „Teraz zaczniemy gromadzić nadzwyczajny ładunek siły życiowej”. Gromadzenie to będzie postępowało równomiernie, podczas gdy będę oddychać bardziej intensywnie. Dzięki oddychaniu więcej będzie spalonego cukru we krwi, co wytworzy siłę życiową”.
Podczas oddychania musisz wyobrazić sobie gromadzenie energii. Niektórzy ludzie
widzę to jako napełnianie naczynia wodą. Jeszcze inni wizualizują wypełnianie się wodą zbiornika. Jeszcze inni „czują” strumień energii płynący przez ich ciało, Jednym ze sposobów jest wyobrażenie sobie małego, kulistego światełka, które rozszerza się i jaśnieje za każdym oddechem. Ważne rzeczą Jest właśnie wyobrażenie sobie gromadzenia nadzwyczajnej siły życiowej. Musisz wyobrazić w sobie głębokie przekonanie, wiarę w to, że twoja niższa Jaźń właśnie gromadzi i przechowuje energię wewnątrz twego ciała, kiedy oddychasz.
Technika oddychania opiera się na rytmie. Kapłani Wiedzy nazywali go „Ha” lub „Rytuał oddychania”. Słowo „ha” oznacza: „Oddychać bardziej intensywnie”, oddychać mocniej”.
Oznacza ono także: „wolny, głęboki oddech”.
Wykonuj wdechy i wydechy, aż naliczysz cztery takie cykle /wdech i wydech/.
„Ha” Jest także słowem pierwiastkowym, oznaczającym „cztery”. Następnie, aby uniknąć nadmiaru tlenu, co powoduje oszołomienie, zrób chwilę przerwy. Wielu ludzi odkryło, że prędko wpadają w rodzaj jednostajnego rytmu podczas liczenia oddechów po cztery.
Częstotliwość i głębokość oddechów nie mają szczególnych ograniczeń i każdy musi wypraktykować sposób najbardziej naturalny dla siebie. Często stosowany jest „rytm uderzeń serca”.
Podczas gdy utrzymujesz w myśli polecenie dla niższej jaźni żeby zaczęła gromadzić siłę życiowe, zacznij oddychać trochę intensywniej. Dostosowując oddychanie do uderzeń serca wykonaj cztery oddechy, licząc: raz, dwa, trzy, cztery. Po czterech wdechach i wydechach należy zrobić pauzę trwające kilka uderzeń serca. Następnie-zrobić kolejne cztery oddechy. Jeżeli zaczynasz odczuwać jasność w mózgu, lub masz inne zbędne odczucia, wydłuż pauzę pomiędzy seriami oddechów. Ćwicz tak, dopóki nie wykonasz czterdziestu serii oddechów, po cztery oddechy w jednej serii. Często wystarcza tylko dziesięć serii po cztery oddechy.
Wyrobienie sobie techniki gromadzenia energii w rytmie uderzeń serca wymaga pewnej praktyki. Z początku uwagę będzie zaprzątało przede wszystkim liczenie i wyobrażanie sobie gromadzenia energii może być zaniedbywane, ale w miarę praktyki rytm może wejść w przyzwyczajenie i można się wówczas skoncentrować na gromadzeniu energii.
Po uzyskaniu nadzwyczajnego ładunku siły życiowej nie zachodzę na ogół żadne
szczególne odczucia fizyczne. Niektórzy czuję mrowienie w rękach. Osoby o niskim
normalnym poziomie siły życiowej mogę odczuwać ten dodatek energii. Wyraża się to w dobrym samopoczuciu, większej przenikliwości umysłu i większej wrażliwości zmysłów.
Zadziwiające, o ile bardziej ostre staje się widzenie, o ile więcej widzi się szczegółów i odcieni barw, po przeładowaniu się siłą życiową.
Być może „Czwórkowy rytuał” głębokiego oddychania da się wyjaśnić teorię opracowane przez dr „Jacoba Monada /Operon Theory/, którzy otrzymali nagrodę Nobla w 1965 r.
Wyjaśnili oni, że o ile podczas przemiany komórkowej, zachodzącej bez obecności tlenu wytwarzane są dwie jednostki energii, to w obecności tlenu aż trzydzieści osiem
jednostek. Wielu czytelników zna być może ćwiczenie oddechowe Jogi, które wykonuje się w odpowiednich pozycjach. W technice, jaką stosuje praktyka Wiedzy, nie wymagane są żadne pozycje specjalne, by uzyskać siłę życiowa. Możesz siedzieć, stać, chodzić lub nawet prowadzić samochód. Pozycje Jogi maję wywrzeć wrażenie na niższej jaźni, przyciągnąć Jej uwagę.
Możesz sądzić, że jest ci potrzebna jakaś szczególna pozycja, że Jest ci ona pomocna, podobnie Jak palenie kadzidła lub dzwonienie dzwonkiem. Wszystko, co pomaga ci oddziaływać na twoje niższe Ja i sprawiać, że będzie ono reagować na twoje zadanie, Jest pomocne. Używaj każdej techniki. Jaka będzie ci się podobała, ale nie wierz, że to ona właśnie jest najważniejsza dla wytwarzania siły życiowej. Rzeczą ważną jest zrelaksować się i uzyskać uwagę niższego ja. Następnie wyobrazić sobie wzrokowo gromadzenie energii. Energię można gromadzić w swym ciele lub wyobrazić sobie naczynie szklane, cokolwiek ci odpowiada. Nie na tu żadnych prawideł. Rytuał oddychania jest także tylko jednym z możliwych.
Po jakimś czasie prowadzenia praktyki możesz odkryć, że będziesz wpadał prędko w stan lekkiej hipnozy. Oddech twój będzie wówczas zrównany z rytmem serca.
Jakikolwiek jednak rytm oddechu będzie dla ciebie naturalny, będzie on najlepszym rytuałem oddychania. Należy zapamiętać, że wytwarzanie siły życiowej jest dla niższej jaźni czynnością naturalną. Najważniejszą rzeczą w praktyce Wiedzy jest szczera wiara w to, że twoja niższa jaźń wytworzyła nadzwyczajny ładunek siły życiowej.
-------------
Również jest stosowany rytm 'czwórkowy' wg. poniższego opisu:
* wdech nosem licząc do czterech
* zatrzymanie oddechu licząc do czterech
*wydech ustami licząc do czterech (wydychamy powietrze przez lekko zaciśnięte usta,
powietrze wychodzi pod lekkim ciśnieniem /jak w przypadku gdybyśmy wydychali
przez słomkę/
* zatrzymanie oddechu licząc do czterech
> To jest jeden oddech. Takich oddechów należy wykonać minimum 40.
Wykonujemy oddychanie pełne tj. gdy wdychamy powietrze najpierw napełnia się dolna część płuc (brzuch się napełnia i wydyma) po czym następnie powiększa się górna część - napełnia się pierś tak ze barki podnoszą się do góry.
Podczas wydechu opróżniamy powietrze z klatki piersiowej a następnie przyciągamy brzuch do środka.<
Jeśli odczuwamy na początku jakieś "oszołomienie" to wydłużamy pauzę między kolejnymi oddechami.
Nie wykonujemy więcej jak 40 oddechów, nie robimy żadnych rekordów ("a zrobię 200 oddechów to będzie mega dużo energii" - może to być dla naszego organizmu zabójcze!!!)
-----
Tak uzyskany nadmiar many (energii) możemy użyć w modlitwie huny do Wyższego Ja.
Możemy napełniać i energetyzować swoje marzenia.
-----
Nadmiar many wytworzony poprzez głębokie oddychanie można zmagazynować również jak opisuje to Choa Kok Sui w książce "Stara sztuka uzdrawiania" w trzech małych czakrach pępkowych położonych ok. 4-5 cm poniżej fizycznego pępka. Można tego dokonać po prostu koncentrując się na czakrze pępkowej przez parę minut i głęboko oddychając /oddychanie pełne, przeponowe z pustym zatrzymaniem -- i można wizualizować gromadzenie tej energii w tym miejscu/ W ten sposób tę syntetyczną energię 'ki' można przechować w tych czakrach pępkowych, ponieważ każda z małych czakr pępkowych ma duży, elastyczny merydian, w którym może być przechowywana energia ki.
